Vandaag dalen we via de binnenwegen af naar Jokkmokk, de laatste campinglocatie op c.q. boven de poolcirkel. Voor deze rit wordt geadviseerd om de binnenwegen te nemen om de kans op het spotten van wildlife te vergroten. Deze duurt wel een uurtje langer, maar dat is geen probleem. Tijd genoeg. Ook vandaag komt de zon niet boven de horizon en is het al om 14:00 weer helemaal donker.
Omdat het een relatief korte rit is slapen we uit tot 09:15, en genieten we van het uitgebreide ontbijtbuffet. Extra veel groentes en fruit om de vitamientjes aan te vullen. en om 10:00 stappen we in de auto. Op naar Finland en Zweden. Wederom een prachtig landschap aan het begin van de route.

We sluiten aan in een rijtje mede-challengers en rijden gemoedelijk verder over de binnenwegen. Na het tanken en koffie drinken, want dat moet ook af en toe gebeuren, rijden we door de prachtige, maar inmiddels donkere besneeuwde binnenwegen van Zweden.
Ons konvooi challengers, komt een langzamer rijdend konvooi tegen. En er wordt besloten in te halen. De weg is niet super breed, maar dat gaat helemaal prima. Wij rijden als laatste in het konvooi dat aan het inhalen is. Dan.. de weg wordt iets smaller, een deuk in het wegdek, of gewoon een zacht stuk sneeuw. We weten het niet, maar we weten wel dat we een stuk sneeuw aan de linkerkant pakken. Remmen, sturen, maar er is niks meer aan te doen.
Daar gaan we, gemoedelijk wel, maar toch met vaart van de weg af. In de zachte sneeuwberm komen we tot stilstand. Tijdens het van de weg af raken zijn er diverse krachttermen uitgesproken. Het eerste dat ik doen is vragen of mijn moeder oke is. Gelukkig geen persoonlijke schades. Dan maar uit de auto stappen. Ik stap uit en help mijn moeder via de passagierszijde de auto uit.
Volgende stap, veiligheid. We staan in de berm, er komen geen auto’s aan. Ik zie dat het team van Sisters act achteruit terugrijdt en dat hun konvooi tot stilstand gekomen is. In de verte zien we de achterlichten van ons konvooi verdwijnen, ik denk dat ze ons nog niet missen in de achteruitkijk spiegel.
Tijd om de rest van de situatie te aanschouwen, hoe staan we ervoor. Dat is toch lastiger te beschrijven met woorden, maar gelukkig zijn er foto’s.


Zoals te zien op de foto’s valt het allemaal wel mee, met behulp van het de lier voorop de defender van Jaap en Ad staan we binnen een kwartier weer op we weg. Tijdens het lieren loopt mijn moeder als volleerd verkeersregelaar rond het verkeer in goede banen te leiden.
Eenmaal terug op de weg, bekijken we de auto even van buiten. Het lijkt erop dat we geen schade hebben, wel veel sneeuw in de grille, wielkasten en velgen. Deze halen we er zoveel mogelijk uit voor de veiligheid. Dan de motorkap maar even open. Oei, dat is andere koek, de AX heeft geen bodemplaat. Daardoor is de motor verpakt in een grote sneeuwbal. Ik maak de ventilator van de radiateur vrij, zodat die kan draaien en niet doorbrand als die aanslaat. Nu verwachten we niet met al die sneeuw erop dat die snel zal aanslaan.
Ik vraag aan mama, wil jij nog verder rijden? Na wat wikken en wegen besluit ze om direct weer in te stappen. En verstandig, gelijk doorrijden zorgt ervoor dat je in ieder geval weer vertrouwen krijgt in de auto. Dus zo maakt het dat we na een kleine 25 minuten weer onderweg zijn.
We vervoegen ons in het reddende konvooi en rijden verder naar de Jokkmokk Artic camping. Helaas geen rendieren, elanden of ander wildlife meer gezien. Maar wel genoeg avontuur gehad voor vandaag. Onderweg stoppen we nog even om te tanken met het konvooi, het hoefde voor ons niet, maar als je toch stilstaat kan je net zo goed even tanken. En wisselen van bestuurder, inmiddels is het namelijk helemaal donker geworden en met nachtblindheid is dat toch wel lastig rijden met alle witte sneeuw.
Onderweg eten we nog iets bij de plaatselijke koffietent-pizzeria-doner-hamburger-tent. Dat combineren ze hier in een zaak namelijk meestal. En heb ik tijd om een paar challenges af te tikken. Ik probeer eerst een sneeuwpop te maken, maar ook hier is de sneeuw erg droog en plakt het voor geen meter. Dan maar tekenen, dan is er iig een backup sneeuwpop gemaakt. Ook gelijk die stoute sneeuwpop maar maken.

En omdat het eten niet klaar is, en er een prachtig stuk sneeuw licht, besluit ik gelijk een sneeuwengel te maken, en mijn beste weergave van brandend zand te doen.
Op de camping slapen we in een schattig huisje, maar eerst bij het kampvuur even bijpraten met iedereen. Iedereen wil het verhaal horen, weten of het goed gaat en of er geen schade is. En dat vertellen we natuurlijk graag aan iedereen.

Wel zijn we dusdanig laat dat we Tony met de geweijen gemist hebben, maar daar hebben we toch geen plek voor de auto.

Bedtijd!