De wekker gaat bijtijds, niet zo bijtijds als bij andere teams, voor een lange rit naar Alta. De rit naar Alta word voorspeld als een mooie rit door een maanlandschap, ongeveer 9 uur. Maar dat is als de lange route gereden moet worden, gelukkig is de route langs de fjorden en door de vallei open. Een fantastische route waarover weinig te vertellen is.
’s avonds in Alta staat een bijzondere activiteit op de planning, een tocht met de hondenslee. Na lekker gedoucht te hebben begeven we ons richting de hondenlocatie. De honden die hier werken en wonen zijn geen huisdieren, maar leven echt voor het werken. Ze slapen dan ook samen buiten in hun eigen huisje, en zijn daar helemaal in hun element. En de beestjes zijn ook heel erg gericht op mensen, maar niet raszuiver. Ze worden gekruist voor het trekken van de slee en puur op eigenschappen.
We hebben een tocht gedaan van ongeveer 14km op de slee, na 7 kilometer hebben we geruild van bestuurder. Maar het was vooral super donker. 14 kilometer is voor de dieren een stuk van niks. Ze doen in het seizoen wedstrijden van 800 kilometer. Het tempo dat in de poten gaat is ongeveer 15 km/u en dit tempo kunnen ze urenlang volhouden.
Helaas / of gelukkig / hebben we niet zoals de groep voor ons een aanvaring gehad met een eland. De groep voor ons scheidde een moeder van kleine eland en de moeder heeft toen een slee aangevallen. Gelukkig geen persoonlijke schade in die groep, anders dan wat geschaafde ego’s.