Nog voor dag en dauw moeten we vandaag opstaan, vertrek is namelijk om 05:00. Wat is dat een verschrikkelijk tijdstip. En dan die temperatuur, mensen zijn niet gemaakt om zo te functioneren… het is namelijk – 25 graden. Nu maar hopen dat de auto start, maar even een kort protestje, en wie zou dat niet hebben met die temperaturen, en lopen maar. Hoppa, dat is een mooie start.
Volgende uitdaging, het hotel ligt in een dal, we moeten vrij steil omhoog. Maar gelukkig eerst een stukje omlaag, dus we kunnen vaart maken. Voor ons rijdt de Porsche en de Fiat 500, maar die gaan vrij langzaam. Dankzij de ervaring van twee dagen terug, de cross-country, besluit ik maar boven te wachten en even aan te kijken hoe mijn voorgangers het er vanaf brengen.
Het blijkt een niet onverstandige keuze, de Fiat gaat langzamer en langzamer. De Porsche besluit te remmen en staat op de helling omhoog stil. De Fiat kruipt verder, maar haalt het precies. De Porsche besluit verder te gaan, maar glijdt naar achteren in plaats van naar voren. Tsja, grip en gang is alles. Dus achteruit zo ver mogelijk omhoog met de Porsche en met een flink gangtje verder. Uiteindelijk met spinnende bandjes net aan gehaald naar boven.
En dan is het aan ons, wij beginnen van boven. Maken vaart, en rijden in een keer omhoog. Nergens last van, gewoon even vooruit kijken, plannen en uitvoeren. Even stoppen en de situatie inschatten is de juiste keuze gebleken. Dan gaan we opweg naar het tankstation, want de ongeschreven regels in Lapland zijn, elk tankstation dat je tegenkomt tank je vol, helemaal als je minder dan driekwart tank hebt. Dus wij gooien onze halflege tank vol, er gaat wel weer 17 liter bij, en we kunnen er weer minimaal 600 kilometer tegenaan. Snel weer terug de auto in, want warmer wordt ik er niet op buiten.
De rit gaat verder naar de Noordkaap, nog maar veel kilometers te maken. We rijden met een leuk groepje wagens samen verder, De Range Rover, de Hummer, de Mercedes GLE, de Jeep Cherokee, en wij in de Citroen AX. Elke van deze wagens heeft minimaal twee keer het vermogen van onze auto. Maar we volgen ze zonder problemen.
Na zo’n twee uur merk ik dat ik de koffie mis, even wisselen op de eerste plek. Na een kilometer is er een rustplaatsje, we remmen, glijden een stukje door maar halen de parkeerplaats op het randje. Eelco en Marcus van de Merceders GLE vragen of alles goed is, en ze nemen genoegen met het antwoord dat we even wisseen van bestuurder en ze blazen verder. Gelijk maar even plassen nu we toch stilstaan en mijn moeder rijdt verder. Binnen een paar minuten zijn we weer bij ons konvooi aangekomen.
Het is donker, en het wordt kouder in de auto, dat is wel vreemd. Het was niet warm, maar zo koud als het nu is was het niet in de auto. En dan zien we in de app van de andere teams de thermometer van de andere auto’s, die staat op tweeendertig graden onder nul (-32,0 C). Dat verklaart een hoop, de kachel maar even uit, dat blijft de warmte in ieder geval in het motorblok En de stoelverwarming gaat aan, dit is zeker de beste upgrade van de auto die we gedaan hebben (na het vervangen en uitbreiden van de verlichting).
Na de koffiepauze wisselen we weer van bestuurder, en rijden we een meer vooraan in de konvooi. Het rijtje is nu de volgende geworden. Range Rover, Hummer, AX, Jeep en de Mercedes GLE. En we zien die Hummer maar glijden van links naar rechts en weer terug. Er is geen land mee te bezeilen, en ons AXje – die ligt als een huis zo vast op de weg.
Route
Daarna gingen we nog even smiddags met de crew door de sneewstorm rijden, en die beelden zien jullie in de film terugkomen/